Teks : Nur Hidayah Nazahiyah Erham
Disaat begini saya berharap. Alangkah bagus jika saya bekerja di rumah. Boleh lah saya merancang aktiviti anak-anak dengan lebih teratur. Saya boleh membuat kerja sambil memantau kelas renang mereka. Saya boleh menjawab telefon sambil menunggu kelas seni mereka tamat.
Kini saya hanya boleh berangan-angan. Ketika Harith Fakhruddin sudah di tahun 5, saya ada di rumah menemani beliau menyiapkan kerja sekolah pada waktu petang. Bukan di waktu malam seperti sekarang. Berangan-angan supaya Najah Munirah boleh menghabiskan masa petang bersama saya. Khairil Ammar juga lebih masa memeluk saya. Semoga saya mampu mencapai angan-angan ini dalam masa 2 hingga 3 tahun lagi.
No comments:
Post a Comment